Teatr Królewski na Europejskim Szlaku Teatrów Historycznych

Scena w teatrze, na której siedzą ludzie, jedna z kobiet tańczy, unoszcząc ręce.
Fot. Paweł Czarnecki

Teatr Królewski w Starej Oranżerii od 28 kwietnia 2015 r. znajduje się na Trasie Bałtyckiej Europejskiego Szlaku Teatrów Historycznych. Obiekt jest jednym z kilku w Europie oryginalnych XVIII-wiecznych teatrów dworskich. Uroczyste otwarcie Trasy Bałtyckiej odbyło się w Teatrze Wielkim - Operze Narodowej i połączone było z konferencją "Jak zachęcić odbiorców do odwiedzenia teatrów historycznych?".

Do Trasy Bałtyckiej Europejskiego Szlaku Teatrów Historycznych należą także Litewski Rosyjski Teatr Dramatyczny w Wilnie, Łotewska Opera Narodowa w Rydze, Łotewski Teatr Narodowy również w Rydze, Estoński Teatr Dramatyczny w Talininie, Teatr Vanemuine w Tartu, Teatr im. Juliusza Słowackiego w Krakowie, Teatr im. Adama Mickiewicza w Cieszynie, Teatr Polski im. Arnolda Szyfmana w Warszawie oraz Teatr w Muzeum-Zamku w Łańcucie.

Europejski Szlak Teatrów Historycznych zapoczątkowano w 2007 r. czterema trasami:  niemiecką, nordycką, Kanału La Manche i włoską. Okazał się doskonałym pomysłem dla osób podróżujących i lubiących teatr, a Unia Europejska wparła jego rozszerzenie na całą Europę. Szesnastu partnerów z dwunastu krajów połączyło swoje siły aby:
- rozszerzyć szlak na cały kontynent, wybierając 120 najpiękniejszych i najbardziej interesujących historycznych teatrów w Europie;
- zbudować pierwszą w historii internetową bazę danych wszystkich istniejących zabytkowych teatrów w Europie;
- stworzyć wystawę objazdową "Historia Europy opowiedziana przez jej teatry", prezentowaną w latach 2015-2017 w Warszawie, Kopenhadze, Wiedniu, Monachium, Lublanie i w Londynie.

Trasę Bałtycką Europejskiego Szlaku Teatru Historycznych przygotował Instytut Teatralny im. Zbigniewa Raszewskiego w Warszawie.

Teatr Królewski otwarty został 6 września 1788 r. Jego wystrój wzbudził powszechny podziw. "Szczęśliwe zespolenie smaku rzymskiego z francuskim, takie same, jakie istniało w pięknych latach Ludwika XIV, daje temu teatrowi uderzający rys wielkości i bogactwa" - pisał jeden z zaproszonych gości. Dekoracja Teatru Królewskiego wiąże się z symboliką appolińską. Na plafonie Jan Bogumił Plersch przedstawił Stanisława Augusta pod postacią Apolla na kwadrydze (1787-1788). Król - Apollo w otoczeniu najważniejszych  dramaturgów - Sofoklesa, Szekspira, Moliera i Racine’a, jawi się jako słońce zasiadające na tronie.