Ściany łazienki pokrywa marmoryzacja w kolorach beżowym, kremowym i szarym, która jest dziełem głównego mistrza królewskiego w tej dziedzinie, Jana Michała Graffa. Na suficie pomieszczenia znajduje się plafon namalowany przez Jana Bogumiła Plerscha z wyobrażeniem Flory i Zefira. Temat zaczerpnięty z Fasti, niedokończonego dzieła Owidiusza, opowiada historię miłosną, która połączyła bogów - Zefira, bożka wiatru zachodniego, i Florę, boginię wiosny i kwiatów. Naroża owalnego plafonu wypełniają stiukowe płaskie muszle - atrybut Afrodyty, bogini piękna i miłości.

Znajdujący się tu marmurowy kominek został kolorystycznie zestrojony ze stiukową wyprawą ścian. W palenisku umieszczona jest żeliwna płyta - Orzeł i Pogoń pod koroną - w otoczeniu rokokowego ornamentu, co wskazuje, że wyprodukowano ją we wczesnym okresie panowania Stanisława Augusta.

W ćwierćkoliście wygiętej ścianie znajduje się nisza, w której stała niegdyś cynowa wanna; obecnie ustawiony jest tam wazon - amfora z brązowo-beżowego alabastru (poł. XIX w.). Z obu stron niszy widnieją owalne stiukowe medaliony Nimfy w kąpieli, modelowane zapewne przez Jakuba Monaldiego.

Na blacie kominka stoi waza-kadzielnica z szarego marmuru, po bokach której umieszczono parę waz-kraterów z beżowego marmuru, w kominku - klasycystyczne wilki kominkowe. Wyposażenia pokoju dopełniają rokokowe meble: toaletka (puderezza; ok. 1750 r.), krzesełko i taboret (ok. 1765) oraz komódka z intarsją.