W cyklu "Światło literatury" zapraszamy na spotkanie z Wiesławem Myśliwskim, twórcą wielkich narracji. Usłyszymy fragmenty powieści pisarza w interpretacji Jerzego Radziwiłowicza, zaś sylwetkę autora przedstawi Bogusław Wróblewski. Spróbujemy przeanalizować również mniej znane aspekty twórczości Wiesława Myśliwskiego, a także dotknąć tajemnic jego warsztatu pisarskiego.
Lektura powieści Wiesława Myśliwskiego skłania do zakwestionowania postmodernistycznego przekonania, że skończył się czas "wielkich narracji". Wielkie powodzenie jego książek dowodzi, jak bardzo potrzebujemy tego typu opowieści. Co więcej, zapotrzebowanie to nie ogranicza się do starszych pokoleń czytelników o gustach literackich ukształtowanych w minionym stuleciu, bowiem dzieła te znajdują licznych odbiorców także wśród ludzi młodych.
Czynnikiem łączącym trzy ostatnie powieści Wiesława Myśliwskiego - Widnokrąg (1996), Traktat o łuskaniu fasoli (2006) i Ostatnie rozdanie (2013) - jest stosunek do słowa, do mowy żywej, do „gadania”, do monologu jako sposobu wypowiadania prawdy o sobie, a jednocześnie jako metody organizowania samego siebie - dla siebie - poprzez język.
Kilkanaście lat temu w eseju Kres kultury chłopskiej Myśliwski pisał, że istnieją trzy zagęszczenia wartości w kulturze chłopskiej - trzy filary, na których się ona opierała. To pamięć, wyobraźnia i - na pierwszym miejscu - słowo. Właśnie rola monologu, osobniczej wypowiedzi, „gadania” do drugiego człowieka jest w całej jego twórczości niezwykle istotna. Pisarz podkreśla, że możemy próbować się ocalić tylko dzięki "opowiadaniu siebie".