Ameryka
Ma duże, dekoracyjne liście, które pięknie się przebarwiają jesienią: od odcieni żółtych do ciemnoczerwonych (stąd jego nazwa). Są duże, klapowane, z ząbkami. Nawet po zimie możemy je nadal znaleźć na ściółce - nie rozkładają się tak łatwo jak liście naszych drzew rodzimych. Owoce to żołędzie, które są duże i pękate, dojrzewają dopiero w drugim roku życia. Dąb czerwony uważany jest za gatunek inwazyjny, czyli taki, który wypiera rodzime gatunki.
Choć jest to gatunek obcy w naszej przyrodzie, wizerunek jego liści widnieje na naszych monetach: jedno-, dwu- i pięciogroszówkach. Liczba liści na groszach odpowiada nominałowi monety (np. 5 liści na pięciogroszówce).
Dąb, przed którym stoisz, został posadzony w latach 60. XX wieku. Dzięki pełnemu dostępowi światła wykształcił typową, rozłożystą koronę. Z brzegu pod drzewem rozciąga się widok na północną elewację Pałacu na Wyspie, na perspektywę Stawu Północnego zamkniętą pomnikiem króla Jana III i wzdłuż Promenady Królewskiej.
Drzewo to dorasta do 32 metrów i żyje 200-400 lat.
Introdukcja*: 1818 rok.
*Introdukcja - wprowadzenie gatunku pochodzącego z innych rejonów geograficznych do rodzimej biocenozy; może mieć charakter celowy lub przypadkowy.