Azja
Pochodzi z Chin i nazywana jest też topolą Simona. W Polsce prawdopodobnie zaczęto ją uprawiać przed drugą wojną światową. Korona jest wąska, a pień pokryty jasnoszarą korą. Jasnozielone liście rozwijają się najwcześniej ze wszystkich topoli - pod koniec kwietnia i są często najszersze powyżej połowy długości blaszki liściowej. Jesienią natomiast przebarwiają się na cytrynowożółto. W Europie uprawia się tylko męskie okazy. Drzewo to jest odporne na suszę oraz mróz i dobrze znosi zanieczyszczenie powietrza.
Od lat 30. XX wieku rośnie przy alei w kolekcjonerskiej grupie roślin egzotycznych (m.in. z topolą koreańską). Odmiana ta jest powszechnie stosowana w miastach. W tym miejscu wygląda atrakcyjnie, szczególnie w kontrastowym zestawieniu z topolą koreańską. Pień tego drzewa jest lekko wygięty, a korona nieregularna, co jest spowodowane obecnością silnie dominujących drzew w sąsiedztwie. Konary odrastają prostopadle do pnia.
Osiąga wysokość do 20 metrów.
Introdukcja: 1862 rok (Francja).