Azja
Ten endemiczny* gatunek pochodzi z Chin (zwany jest również miłorzębem chińskim lub japońskim) . Drzewo to sadzone jest od wieków przy świątyniach zarówno w Chinach, jak również w Japonii i Korei. Ma prosty pień, a korona jest luźna i regularna. Chociaż to drzewo nagozalążkowe, to ma blaszkę liściową, która przypomina kacze łapy i charakterystyczne wachlarzowate unerwienie. Jesienią liście przebarwiają się na cytrynowożółto. Miłorzęby są dwupienne, czyli występują osobniki męskie i żeńskie. U osobników żeńskich nasiona otoczone są osnówką w kształcie śliwki i po opadnięciu nieprzyjemnie pachną, dlatego też jako drzewa ozdobne sadzi się osobniki męskie. W Łazienkach Królewskich niedaleko Pałacu na Wyspie można spotkać osobnika żeńskiego. Miłorzęby to stare drzewa uznawane za reliktowe i stanową przykład „żywej skamieniałości”, bo występowały już w okresie jury (200-145 milionów lat temu). Mają właściwości lecznicze.
Okaz rosnący w ogrodzie romantycznym, nieopodal pomnikowego buka, jest największym z miłorzębów rosnących w Łazienkach Królewskich. Posadzony został w 1960 roku. Ma 25,5 metra wysokości i dobrze kontrastuje z pobliską ciemną grupą drzew iglastych. Jest to osobnik męski.
Osiąga wysokość 20-30 metrów.
Czas życia tego drzewa jest wybitnie długi, rekordziści w naturalnym siedlisku w Chinach liczą ponad 3 tysiące lat. Poza naturalnymi stanowiskami dożywa około 2 tysięcy lat.
Introdukcja: 1727 rok (Europa).
*Endemit - gatunek lub takson, który jest unikatowy dla danego obszaru i nie występuje naturalnie w innych miejscach.