Europa
Wiązy rosną najczęściej w dolinach rzecznych, gdzie razem z topolami, jesionami i olszami tworzą łęgi. Dobrze znoszą krótkotrwałe zalewanie wodą. Gdy tereny Łazienek Królewskich w XVIII wieku były podmokłe, wiązów rosło tutaj całkiem sporo. Drewno tego gatunku jest ciężkie i twarde, dlatego stanowi surowiec ceniony w meblarstwie i budownictwie. Motyw wiązu pojawia się często w mitach i zwyczajach wielu kultur i religii.
Wiązy mają duże liście, które z wierzchu są gładkie i błyszczące, a od spodu miękko omszone. Ich cechą charakterystyczną jest silnie niesymetryczna nasada oraz podwójnie piłkowane liście. Owocem wiązu jest mały orzeszek otoczony delikatnym skrzydełkiem.
Wiązy mogą osiągać wysokość do 30 metrów i żyć nawet 400 lat. Często można zauważyć odrosty młodych pędów na pniu. Nasada pni tych drzew jest często szeroka i charakteryzuje się występowaniem korzeni szkarpowych, czyli bocznych korzeni rosnących poziomo od nasady pnia, wystających ponad powierzchnię ziemi, które z czasem tworzą szerokie listwy.
Ten okaz rośnie na tyłach Pałacu Myślewickiego, górując nad otoczeniem.