Europa
Jest drzewem średniej wielkości. Jego kora jest ciemnoszara i gładka w dotyku, choć z wiekiem pojawia się coraz wyraźniejsza falistość, która u starszych osobników tworzy pokaźne bruzdy zwane żebrowaniem. Drewno grabowe bywa czasem nazywane żelaznym, jest bowiem wyjątkowo twarde. Używa się je m.in. do produkcji pałek do perkusji. Graby bardzo dobrze znoszą przycinanie, dlatego często są sadzone jako żywopłoty. Również w Łazienkach Królewskich można je znaleźć w formie boskietów w ogrodzie włoskim.
Grab wytwarza owoce zwane orzeszkami grabowymi. Obudowane są charakterystycznymi trójklapowymi pokrywami i stanowią przysmak łazienkowskich wiewiórek. Liście grabu pospolitego są podłużne i podwójnie ząbkowane, jesienią przebarwiają się na żółto.
3a. W miejscu, gdzie stoisz, znajduje się najstarsza część terenów zielonych, która jest pozostałością ogrodu włoskiego z XVII wieku. Obecny stan to efekt odtworzenia układu dróg z zachowaniem rozwijających się przypadkowych drzew, cięte graby tworzą żywopłot. Jest to tzw. boskiet, czyli forma ogrodowa mająca imitować las, ze ścieżkami i żywopłotem po obu stronach.
3b. To drzewo ma charakterystyczną budowę, ponieważ jego pień dosyć nisko się rozwidla. Dokoła niego możemy znaleźć mnóstwo trójskrzydlaków oraz liście tego gatunku.
Średnia wysokość grabów w formie drzewiastej, bez przycinania, wynosi 20–30 metrów, a maksymalna długość życia to 400 lat.