Europa
To bardzo duże, rozłożyste drzewo z gęstą koroną, które dominuje nad innymi gatunkami. Liście są skórzaste, owłosione na brzegach, a pąki charakterystyczne o wrzecionowatym kształcie. Zazwyczaj ma gładką korę barwy stalowoszarej. W dawnych czasach, zanim zaczęto do pisania wykorzystywać papier, Germanie używali tabliczek z drewna bukowego, dlatego na określenie książek przyjęli nazwę nawiązującą do tego drzewa (dziś po niemiecku książka to das Buch, po angielsku a book). Od czasów starożytnych drzewo to otaczano czcią i bardzo ceniono. Rzadko raziły je pioruny, dlatego też popularne jest powiedzenie: "Omijaj dęby, szukaj buków".
Buk co około 5-8 lat wydaje jadalne owoce, które nazywamy bukwią lub orzeszkami bukowymi. Kiedyś stanowiły ważny składnik diety ludzi i paszy dla zwierząt. Bukiew jest bogata w tłuszcz i chętnie zjadana przez dziki. Lasy, w których rosną same buki, nazywamy buczynami.
Buk, obok którego stoisz, to odmiana purpurowa. Został posadzony w XIX wieku. Do buka łazienkowskiego można wysłać wiadomość na jego prywatny adres mailowy: buk@lazienki-krolewskie.pl.
Średnia wysokość tych drzew wynosi 30-50 metrów, a czas życia wynosi 300-500 lat. Jeden z buków łazienkowskich, rosnący w ogrodzie romantycznym, jest pomnikiem przyrody.