Europa
Zwana jest inaczej białodrzewem. Jest to duże i długowieczne drzewo. Rośnie szybko, przede wszystkim w pierwszych latach życia. Dwudziestoletnia topola biała może mieć pień o obwodzie około 100 centymetrów - dla porównania pień lipy w tym samym wieku będzie miał 50, a dębu 30 centymetrów.
Naturalnie rośnie w dolinach dużych rzek. Kora młodych drzew jest jasnoszara, z wiekiem pęka i ciemnieje, tworząc szare romby na białym tle. Młode pędy i liście pokryte są kutnerem - gęstymi, poplątanymi miękkimi włoskami. Zadaniem kutneru jest ochrona rośliny przed niesprzyjającymi warunkami pogodowymi - zbyt silnym nasłonecznieniem, zimnem, nadmiernym parowaniem czy wysuszającym wiatrem.
Topola, przy której stoisz, to wielkie, sędziwe drzewo, które nisko rozwidla się na trzy potężne konary. Możliwe, że jest to zrosłodrzew, czyli trzy drzewa, które zrosły się ze sobą. Rozłożysta korona ma nieregularny kształt. Pień nosi stare ślady, m.in. rysę po uderzeniu pioruna. W latach 50. XX wieku założono na nim pierwsze stalowe zabezpieczenia, następne w latach 80., a później zamontowano dodatkowe wiązania. Co roku para kowalików zasiedla jedną z dziupli i wyprowadza w niej lęgi. Obwód pnia tego okazu wynosi ponad 7 metrów.
Średnia wysokość wynosi 30-40 metrów, a czas życia 300-400 lat.