Małe Księstwo Weimarskie z artystami o światowej randze. Wykład dr. Macieja Jarzewicza
Niezwykłym dziejom XVIII-wiecznego Księstwa Weimarskiego, którego rola w europejskim Oświeceniu znacznie przewyższa niewielki obszar państwa, poświęcony był wykład dr. Macieja Jarzewicza z cyklu "Oświeceniowa republika władców". Zapraszamy do obejrzenia spotkania w Wirtualnym Muzeum.
Lata panowania regentki księżnej Anny Amalii (1759-1775) i samodzielnych rządów jej syna, księcia Karola Augusta (1775-1828), określane są jako Weimarer Klassik. Podczas tego krótkiego okresu małe księstwo stało się głównym ośrodkiem kultury krajów języka niemieckiego, wyprzedzając stolice mocarstw i inne ośrodki niepowiązane z dworami monarszymi.
Za początek epoki uznaje się sprowadzenie przez księżną Annę Amalię pisarza i poety Christopha Martina Wielanda, który miał pełnić funkcję nauczyciela dzieci władczyni. Pozostali trzej słynni twórcy: Johann Wolfgang Goethe, Friedrich Schiller i Johann Gottfried Herder przebywali na dworze weimarskim dłuższy lub krótszy czas.
Najważniejszym zagadnieniem analizowanym w trakcie wykładu pt. "Metropolia kultury w małym Księstwie Weimarskim. Epoka Anny Amalii i Karola Augusta von Sachsen-Weimar-Eisenach" była rola władców, twórców oraz przypadku w powstawaniu środowiska artystycznego o światowej randze w księstwie o wielkości trzech powiatów. Było też rozstrzygane pytanie o to, dlaczego główny okres działalności twórców niemieckiego romantyzmu nazywa się weimarskim klasycyzmem.
Maciej Jarzewicz - pracownik Instytutu Historii Sztuki Polskiej Akademii Nauk. Studiował historię sztuki i filozofię w Poznaniu, Krakowie i Hamburgu, studia doktoranckie odbył w Instytucie Historii Sztuki Uniwersytetu Warszawskiego. Prowadzi tam zajęcia z historii oraz teorii sztuki XVIII-XX wieku. W roku akademickim 2014/2015 był profesorem wizytującym na Uniwersytecie w Moguncji.
Autor książki Sztuka i wizualizacja naukowa. Ilustracje do "Fragmentów fizjonomicznych" Johanna Caspara Lavatera (2013) oraz artykułów dotyczących m.in. relacji sztuki i literatury.
W kręgu jego zainteresowań badawczych są dzieje karykatury, a także związki kultury wizualnej i nauk w okresie Oświecenia oraz w XIX-XX wieku.
