Odszedł prof. Cezary Wodziński
12 czerwca opuścił nas prof. Cezary Wodziński, Przyjaciel i Mentor Muzeum Łazienki Królewskie. Wdzięczni za Medytacje Filozoficzne i "strzały szybkich myśli” łączymy się w żalu z bliskimi, Tadeusz Zielniewicz z zespołem Muzeum.
Prof. Cezary Wodziński (1959-2016) był filozofem, wybitnym znawcą myśli Martina Heideggera, tłumaczem i eseistą. Studia filozoficzne ukończył na Uniwersytecie Warszawskim. W 1986 r. związał się z Instytutem Filozofii i Socjologii Polskiej Akademii Nauk. Pracował w Katedrze Filozofii Współczesnej, gdzie pod kierunkiem prof. Barbary Skargi napisał pracę doktorską "Wiedza i zbawienie. Studium myśli Lwa Szestowa". Stopień doktora habilitowanego nauk humanistycznych w zakresie filozofii uzyskał w 1994 r. rozprawą pt. "Heidegger i problem zła". Publikacja ta jest jednym z najobszerniejszych studiów poświęconych Martinowi Heideggerowi.
Tytuł naukowy profesora zwyczajnego nauk humanistycznych nadano mu w 1999 r. Recenzentami jego dorobku naukowego byli prof. Barbara Skarga, prof. Krzysztof Pomian i ks. prof. Józef Tischner.
Od 1999 r. pracował w Instytucie Filozofii i Socjologii PAN, następnie od 2001 r. w Instytucie Kultury na Uniwersytecie Jagiellońskim. Od 2011 r. był wykładowcą na Wydziale "Artes Liberales" na Uniwersytecie Warszawskim. Pracował również jako redaktor naczelny pism filozoficznych "Aletheia" i "Biblioteki Aletheia".
Był wielokrotnym stypendystą w Monachium, Fryburgu, Heidelbergu oraz Instytucie Nauk o Człowieku w Wiedniu. Dwukrotnie otrzymał I nagrodę Stowarzyszenia Tłumaczy Polskich w dziedzinie przekładu filozoficznego. Wykładał m.in. w Berlinie, Kolonii, Fryburgu, Monachium, Wiedniu, Paryżu, Moskwie, Chicago, Sztokholmie.
Interesował się m.in. filozofią i teologią rosyjską, fenomenologią, hermeneutyką, filozofią języka. W ostatnich latach koncentrował się na filozofii starożytnej Grecji, ontologii, antropologii i teologii apofatycznej. Był autorem wielu ważnych rozpraw, artykułów, esejów oraz książek takich jak: "I cóż po filozofie... Eseje filozoficzne" (1992), "Światłocienie zła" (1998), "Św. Idiota. Projekt antropologii apofatycznej" (2000), "Trans, Dostojewski, Rosja, czyli o filozofowaniu siekierą" (2005), "Między anegdotą a doświadczeniem" (2007), "Logo nieśmiertelności. Platona przypisy do Sokratesa" (2008), "Odys Gość. Esej o gościnności" (2015).
