Historia niezwykłej posiadłości Lednice-Valtice. Obejrzyj wykład prof. Pieńkosa
Kilometry ogrodów i stawów, sztuczne ruiny, antyczne świątynie oraz 60-metrowy minaret - tak wygląda jeden z największych kompleksów parkowo-pałacowych w Europie - Lednice-Valtice. O jego historii oraz twórcy - Janie I Józefie von Liechtensteinie - opowiedział prof. Andrzej Pieńkos, podczas wykładu z cyklu "Oświeceniowa republika władców". Zapraszamy do obejrzenia spotkania w Wirtualnym Muzeum.
Panowanie Jana Józefa, który w marcu 1805 r., po śmierci brata Alojzego, został księciem Liechtensteinu przypadło na schyłek Oświecenia i niespokojny czas w Europie. Tempo i natłok wydarzeń oraz procesów epoki napoleońskiej przysłoniły powstanie arcydzieła sztuki ogrodowej - kompleksu pałacowo-parkowego Lednice-Valtice.
Książę Jan Józef w czasie, gdy wystąpił pod Austerlitz jako dowódca sił cesarskich i współautor klęski, rozpoczął w pobliskich Lednicach realizację wspaniałej koncepcji ogrodowej w typie angielskim, która stanowiła rozwinięcie dzieła jego poprzednika. Obaj uczynili lednicko-valtický areál jedną z najbardziej spektakularnych idei masońskich.
Od 1800 r. park Liechtensteinów był otwarty dla publiczności, wzorem książęcego parku w Wörlitz. To właśnie te dwa arcydzieła sztuki ogrodowej zamykają niemieckie Oświecenie nad wyraz efektownie.
Andrzej Pieńkos - dr hab., profesor nadzwyczajny Instytutu Historii Sztuki Uniwersytetu Warszawskiego, gdzie wykłada od 1987 r. Zajmuje się głównie europejską sztuką XVIII i XIX wieku, zarówno w badaniach naukowych, jak i działalności popularyzatorskiej. Opublikował m.in. książki Okropności sztuki. Nowoczesne obrazy rzeczy ostatecznych (2000), Dom sztuki. Siedziby artystów w nowoczesnej kulturze europejskiej (2005), Tracona moc obrazu czyli epizody nowoczesnego realizmu (2012).
Opracował także polską edycję pism o sztuce Denisa Diderota, a wraz z żoną, Jolantą Chrzanowską-Pieńkos Słownik artystyczny Paryża i regionu Île-de-France (1996) oraz Leksykon sztuki polskiej XX wieku. Sztuki plastyczne (1996). Był też współredaktorem dwóch tomów zbiorowych poświęconych związkom Francji i Polski: Francusko-polskie relacje artystyczne w epoce nowożytnej (2010) i Epoka Chopina. Kultura romantyczna we Francji i w Polsce (2013).
