Oryginalną dekoracją wnętrza są namalowane proste płyciny (podział ścian tworzący złudzenie trójwymiarowości), wprowadzające porządek i wyznaczające miejsce dla mebli oraz dekoracji. Jest to rozwiązanie charakterystyczne dla klasycyzmu, kiedy zrezygnowano z wybujałej ornamentyki barokowej i rokokowej na rzecz harmonii i równowagi. Gdy w 1778 roku wykańczano pomieszczenie, dekoracja wydawała się zbyt surowa, stąd girlandy kwiatów wieńczące górną partię płycin. W miejscach wyznaczonych przez dekorację są eksponowane portrety Stanisława Augusta (malarz polski II poł. XVIII wieku) oraz jego rodziny - braci króla: podkomorzego Kazimierza Poniatowskiego (autorstwa Konstantego Aleksandrowicza) i Michała Poniatowskiego, arcybiskupa gnieźnieńskiego, siostry Ludwiki z Poniatowskich Zamoyskiej, a także kuzyna Adama Czartoryskiego, namalowanych w warsztacie Marcella Bacciarellego.