Świątynia Egipska

Zbudowano ją około 1825 r. w południowej części ogrodu, na wale, który jest jedyną zachowaną częścią tzw. okopów Lubomirskiego. Był to wał usypany wokół Warszawy w 1770 r. po to, by chronić miasto przed epidemią dżumy.

Świątynia Egipska pełniła rolę figarni - dojrzewalni fig. Pawilon powstał w czasach rozbudowy Łazienek przez dynastię Romanowych. Jego architektura, zaprojektowana przez przez Jakuba Kubickiego, nawiązuje do sztuki egipskiej. Otwarta na staw brama wejściowa stylizowana jest na wejście do świątyni egipskiej. Wspierają ją cztery kolumny z głowicami w kształcie kwiatów lotosu - symbol Górnego Egiptu. Świątyni strzegą lwy, wyrzucające z pysków wodę.

Dach budynku jest jednocześnie mostem łączącym brzegi stawu. Stąd inna nazwa pawilonu - Most Egipski. Na dachu, moście nad Świątynią, wznosi się obity blachą i pokryty hieroglifami wysoki obelisk. 

Po wyprawie Napoleona do Egiptu w 1798 r. motywy naśladujące sztukę egipską stały się w Europie i Ameryce Północnej bardzo popularne. Przez cały XIX wiek stylizowano w stylu egipskim budynki użyteczności publicznej, a także pawilony ogrodowe oraz cmentarne, głównie bramy i grobowce. Takie zabytki znajdziemy w Anglii (np. Highgate Cemetery w Londynie), we Francji (np. park Le Désert de Retz) i w Rosji (Most Egipski w Petersburgu). Co ciekawe - na terenach polskich fascynacja architekturą egipską przejawiała się głównie w konstrukcji nagrobków w kształcie piramidy (Rapa, Łaziska, Rożnów).