Opowieści i rytuały a nasz wspólny obraz historii. Porozmawiamy o tym, jak zbiorowa wyobraźnia o przeszłości może służyć lepszej przyszłości. Wykład poprowadzi semiotyk kultury.

Jan Matejko nadał twarze polskim królom. Henryk Sienkiewicz wymyślił język i schematy narracyjne, za pośrednictwem których nadal opowiadamy sobie potop szwedzki czy powstanie Chmielnickiego.  Artyści w gruncie rzeczy nie tyle pracują w marmurze, na płótnie czy w materii słowa, ile traktują je jako narzędzia. Ostatecznym medium ich twórczości okazuje się zbiorowa wyobraźnia, którą kształtują za pomocą środków artystycznych. Teatr - najbardziej kolektywny i najbliższy rytuałom w pierwotnej formie - wydaje się obdarzony szczególnym potencjałem.

Porozmawiamy o tym, w jaki sposób opowieści i rytuały kształtują nasz wspólny obraz historii. Dlaczego wciąż ich potrzebujemy i jak możemy pogłębiać nasze wyobrażenia o przeszłości tak, by posłużyły nam do wspólnego tworzenia lepszej przyszłości?

Wykład jest częścią programu wydarzeń do wystawy czasowej "Ikonosfera Wyspiańskiego. Noc listopadowa w Łazienkach Królewskich".

Marcin Napiórkowski - semiotyk kultury, profesor w Instytucie Kultury Polskiej UW. Od niedawna pełni obowiązki dyrektora Muzeum Historii Polski. Badawczo zajmuje się pamięcią zbiorową i analizą mitów. Autor kilku książek (m.in. "Powstania umarłych", "Turbopatriotyzmu", "Naprawić przyszłość"), publicysta "Tygodnika Powszechnego". Pomysłodawca i autor tekstów piosenek do popularnego musicalu "1989".