Eugeniusz Kwiatkowski (1888-1974)

Minister przemysłu i handlu II Rzeczypospolitej, minister skarbu, wicepremier. W czasie I wojny światowej był żołnierzem Legionów Polskich. Od 1921 r. wykładał na Wydziale Chemicznym Politechniki Warszawskiej. Karierę polityczną rozpoczął po przewrocie majowym. W 1926 r. otrzymał stanowisko ministra przemysłu i handlu w rządzie Kazimierza Bartla. Rozbudował port w Gdyni.

Eugeniusz Kwiatkowski był autorem koncepcji handlu morskiego. Przyczynił się do znacznego rozwoju polskiego przemysłu chemicznego. Wpłynął na umocnienie niezależności gospodarczej Polski. W latach 1935-1939 był wicepremierem i ministrem skarbu. W 1939 r. wraz z rządem opuścił Polskę. Był obrońcą praw Polski do Górnego Śląska. Po wojnie mieszkał w Krakowie. Pracował jako wykładowca uniwersytecki i zajmował się działalnością naukową. Jego popiersie znajduje się w ogrodach Łazienek Królewskich.

Dzieciństwo i nauka

Eugeniusz Kwiatkowski przyszedł na świat w Krakowie 30 grudnia 1888 r. Wkrótce rodzina Kwiatkowskich zamieszkała w Czernichowcach koło Zbaraża (obecnie Ukraina). Naukę po szkole powszechnej kontynuował w Gimnazjum we Lwowie, skąd po śmierci ojca, z inicjatywy matki, przeniesiony został do prywatnego gimnazjum w Bąkowicach pod Chyrowem. W 1907 r. otrzymał świadectwo dojrzałości z wyróżnieniem. Pierwszy rok studiów spędził na Wydziale Chemii Politechniki Lwowskiej, na dalsze studia wyjechał do Monachium. Dyplom inżyniera chemii uzyskał w 1912 r. W czasach studenckich aktywnie działał na rzecz Polskich Drużyn Strzeleckich oraz organizacji niepodległościowych "Zet" i "Zarzewie". W 1913 r. ożenił się z Leokadią Glazer i przeprowadził się do Lublina, gdzie pracował jako wicedyrektor prywatnej gazowni.

Wojenne losy Kwiatkowskiego

W czasie I wojny światowej Eugeniusz Kwiatkowski walczył w oddziałach Legionów Polskich oraz współpracował z Polską Organizacją Wojskową. W 1919 r. otrzymał posadę w Ministerstwie Robót Publicznych, gdzie opracował plan modernizacji przemysłu chemicznego za pomocą krajowych surowców: gazu ziemnego, węgla i ropy naftowej. W czasie wojny polsko-bolszewickiej w 1920 r. Kwiatkowski był pracownikiem oddziału chemicznego Głównego Urzędu Zaopatrzenia Armii przy Ministerstwie Spraw Wojskowych. W 1921 r. rozpoczął pracę jako wykładowca na Wydziale Chemicznym Politechniki Warszawskiej. Dwa lata później zaczął pełnić funkcję dyrektora technicznego Państwowej Fabryki Związków Azotowych w Chorzowie.

Kariera i polityka

Kariera polityczna Eugeniusza Kwiatkowskiego zaczęła się w 1926 r., kiedy na wniosek prezydenta Mościckiego otrzymał nominację na ministra skarbu i wicepremiera do spraw gospodarczych. Minister Kwiatkowski był pomysłodawcą budowy portu w Gdyni. Z jego inicjatywy powstała również fabryka związków azotowych w podtarnowskich Mościcach. Cały czas podkreślał znaczącą rolę rozwoju handlu morskiego oraz powstania Dalekomorskiej Floty Rybackiej.

W latach 1931-1935 Kwiatkowski był dyrektorem Państwowych Fabryk Związków Azotowych w Chorzowie i Mościcach. Zrezygnował ze stanowiska dla teki wicepremiera i ministra handlu, którą objął w 1935 r. W tym czasie wspierał utworzenie Centralnego Okręgu Przemysłowego oraz modernizację obronności i przemysłu. Podczas II wojny światowej Kwiatkowski był internowany w Rumunii. Powrócił do kraju po wojnie i przyjął posadę kierownika Delegatury Rządu ds. Odbudowy Wybrzeża oraz przewodniczącego Komisji Planu Rozbudowy Trójmiasta. W latach 1947-1952 był posłem na Sejm Ustawodawczy, jednak odsunięto go od działalności politycznej z powodu konfliktu z władzami komunistycznymi.

Przez resztę życia Kwiatkowski mieszkał w Krakowie, gdzie zajmował się działalnością naukową. Był wykładowcą, pisał artykuły do czasopism fachowych i należał do wielu towarzystw naukowych.

Uroczystości pogrzebowe zmarłego 22 sierpnia 1974 r. Eugeniusza Kwiatkowskiego odbyły się 28 sierpnia na Cmentarzu Rakowickim w Krakowie. Przewodniczył im kardynał Karol Wojtyła.