Kasetka – przybornik na perfumy
- datowanie
- 1762–1769
- materiał
- drewno mahoniowe, srebro, szkło, drewno palisandrowe
- wymiary
- 11,0 x 13,4 x 13,4 cm
- data dodania do kolekcji
- 2020
- sygnatury, napisy
- na elementach srebrnych znaki charakterystyczne dla wyrobów paryskich z lat 1762–1769;
- miejsce powstania
- Paryż (Francja)
- właściciel
- Muzeum Łazienki Królewskie w Warszawie
- pochodzenie
- zakup
- identyfikator
- ŁKr 1503
Substancje zapachowe wytwarzane z naturalnych surowców znano od starożytności. Udokumentowana historia zapachu rozpoczyna się wraz z początkiem istnienia wielkich cywilizacji – Mezopotamii, Egiptu, Chin czy Indii. Pięknym zapachom nadawano magiczne znaczenie. Substancje wykorzystywane do ich produkcji były niezmiernie kosztowne, dlatego pachnidła dostępne były tylko przedstawicielem najbogatszych warstw. W dobie nowożytnej perfumy zdobyły szczególną popularność w XVII i XVIII wieku na królewskim dworze we Francji. Spryskiwano nimi stroje, peruki, przedmioty użytkowe i całe komnaty. Były też wykorzystywane jako leczniczy środek cucący przy omdleniach. Metod ich wytwarzania ściśle chroniono. Twórców uważano za magów.
Tak cenne substancje wymagały odpowiedniego opakowania. W naszym przypadku rolę tę pełnią szklane szlifowane buteleczki zamknięte w kasetce z egzotycznych gatunków drewna. [K.Mikucka-Stasiak]