Krajobraz włoski (Krajobraz z rotundą)

W katalogu Muzeum Narodowego w Warszawie z 1967 przytoczono sygnaturę, jaka widniała na obrazie w prawym dolnym rogu: Duflos fe./ 1746 […].

Duflos zyskał renomę przede wszystkim jako rytownik, autor kilku serii akwafort z widokami Rzymu, a także Florencji, wydawanych w prestiżowych oficynach. […] Jego akwaforty odznaczały się mistrzostwem technicznym, lekkością kreski i elegijną, poetycką atmosferą, ewokującą idealizowany obraz antyku. Ten sposób widzenia starożytnej przeszłości, ukształtowany w XVII w. w sztuce działających w Rzymie Francuzów: Claude’a Lorraine’a, Nicolasa Poussina i Gasparda Dugheta, znalazł kontynuatorów w środowisku rzymskim 1. połowy XVIII w., w środowisku rytowników i malarzy rzymskiej Accademia di Francia, w którym obracał się Duflos. Łazienkowski obraz jest tego nurtu znakomitym przykładem. W rozległym, idyllicznym pejzażu, skąpanym w różowawym świetle zachodzącego słońca, artysta ukazał okrągłą budowlę, której architektura odwołuje się do rzymskiego Panteonu – jednak nie do jego stanu współczesnego artyście, lecz takiego, jaki znamy z XVI-wiecznych rycin: z marmurową okładziną rotundy z pilastrami, a także z obrazów Claude’a Lorraine’a. Duflos świadomie nawiązuje tu najpewniej do dzieł swego wielkiego rodaka, takich jak np. Pejzaż z Eneaszem w National Gallery w Londynie […], w którym tak samo przedstawiona, choć smuklejsza w proporcjach budowla pełni rolę świątyni Apollina. [Zob. D. Juszczak, H. Małachowicz, Galeria obrazów Stanisława Augusta w Łazienkach Królewskich. Katalog, Łazienki Królewskie, Warszawa 2015, kat. nr 40, s. 166, 167.]