Głowa brodatego starca

[…] Obraz wpisuje się w popularny w XVIII-wiecznej Wenecji typ przedstawień – tzw. teste di carattere lub teste di fantasia (fikcyjne postaci, w popiersiu lub ujęciu powyżej pasa, czasem w fantazyjnych strojach; por. nry kat. 79, 81). XVIII-wieczne weneckie teste malowane były pod wpływem tego rodzaju dzieł holenderskich i flamandzkich – przede wszystkim tronies Rembrandta […]. Silnie obecny w weneckiej sztuce XVIII w. nurt „rembrandtyzmu” przejawiał się nie tylko w samym typie przedstawień, ale także technice malarskiej, zwłaszcza sposobie operowania światłem i kolorystyce, czego przykład znajdujemy w łazienkowskim obrazie. Nawiązuje on być może do Rembrandtowskich wyobrażeń brodatych starców, ujętych w momencie kontemplacji, z lekko opuszczoną głową i spojrzeniem skierowanym w dół, z ok. 1630 […]. [Zob. D. Juszczak, H. Małachowicz, Galeria obrazów Stanisława Augusta w Łazienkach Królewskich. Katalog, Łazienki Królewskie, Warszawa 2015, kat. nr 80, s. 299.]