Judyta z głową Holofernesa
- datowanie
- XVII w.
- rodzaj
- obraz
- technika
- olej
- materiał
- płótno
- wymiary
- 141,3 x 118,5 cm
- data dodania do kolekcji
- 1793
- lokalizacja
- Pałac na Wyspie - Galeria Obrazów, parter
- sygnatury, napisy
- u dołu po lewej czerwony numer galerii Stanisława Augusta, częściowo zniszczony [19]45
- miejsce powstania
- Włochy (Europa)
- właściciel
- Muzeum Narodowe w Warszawie
- pochodzenie
- depozyt; nr inw.: MP 5458
- identyfikator
- Dep 925
Kopia słynnej kompozycji Cristofana Alloriego (1577–1621), znanej z licznych powtórzeń.[…] W katalogach galerii Stanisława Augusta obraz odnotowywany był początkowo bez autora […].
Z powodu błędnej interpretacji zapisu w katalogu galerii z 1795 r. obraz uchodził za kopię słynnej kompozycji Alloriego pędzla Franciszka Smuglewicza, malarza pracującego dla Stanisława Augusta w Rzymie i Warszawie. […]
Łazienkowska Judyta z głową Holofernesa nie ma żadnych cech techniki malarskiej Smuglewicza […]. Autor tego obrazu był bez wątpienia znacznie bardziej sprawnym malarzem niż Smuglewicz. […]
Judyta z głowa Holofernesa pędzla Alloriego to jedno z najsłynniejszych dzieł włoskiego seicenta. Wiadomo ze źródeł, że Allori namalował w latach ok. 1610-21 co najmniej trzy-cztery autorskie wersje tej kompozycji. […]
Uważa się - za Filippem Baldinucci - że Allori sportretował pod postacią Judyty swą ukochaną, Mazzafirrę, jej matkę - jako starą sługę, zaś głowie Holofernesa dał własne rysy. Bez wątpienia owe zawarte w obrazie odniesienia autobiograficzne wpłynęły na popularność dzieła w równym stopniu jak jego malarskie walory oraz dramatyzm biblijnej historii, dającej szerokie pole do interpretacji. Judyta Alloriego była kopiowana przez cały wiek XVII i XVIII, a także w XIX. […]
Twarz Judyty w łazienkowskim obrazie jest identyczna jak w wersji w zbiorach Pitti. Autor naszego obrazu nie kopiował jednak słynnego florenckiego egzemplarza (ani jego bezpośredniego powtórzenia), o czym świadczą detale kostiumu: pasiasta tkanina szarfy i sznur podtrzymujący płaszcz na ramieniu; w nieukończonym obrazie z Pitti szarfa jest gładka, a sznura brak. Pierwowzorem łazienkowskiej kopii była więc bliska wersji z Pitti (twarz modelki), ale ukończona wersja Judyty. […] [Zob. D. Juszczak, H. Małachowicz, Galeria obrazów Stanisława Augusta w Łazienkach Królewskich. Katalog, Łazienki Królewskie, Warszawa 2015, kat. nr 2, s. 48-49.]