Zapraszamy do oglądania wystawy poświęconej postaci Gustafa Mannerheima, jednego z najwybitniejszych Finów, dowódcy wojskowego, marszałka i prezydenta Finlandii. Ekspozycja przybliża jego biografię, relacje z Polską oraz zmagania w utrzymaniu fińskiej suwerenności w czasie II wojny światowej.

Wystawę oglądać można w Galerii Plenerowej przy ul. Agrykoli od 16 do 31 października 2017 r., a następnie od 1 listopada do 14 grudnia 2017 r. w Galerii Plenerowej przy Al. Ujazdowskich.

Rola Gustafa Mannerheima w historii Finlandii porównywalna jest z tą, jaką w dziejach Polski odegrał Józef Piłsudski. Mimo że wiele ich różniło, obaj podobno się nie lubili, to łączyły ich niepomierne zasługi na rzecz własnych krajów i Europy. Swoimi biografiami uosabiają walkę o niepodległość, a także o powstrzymanie bolszewickiej ofensywy.

Urodzony 4 czerwca 1867 r. Gustaf Mannerheim używał jedynie drugiego imienia. Pierwsze dwadzieścia lat życia spędził w Finlandii, znajdującej się wówczas w strukturze Imperium Rosyjskiego. Kolejnych trzydzieści lat zajęła Mannerheimowi służba w armii carskiej. Po powrocie do ojczyzny, która 6 grudnia 1917 r. uzyskała niepodległość, stanął na czele fińskich sił zbrojnych. Zadanie polegające na wyparciu z terytorium Finlandii wojsk rosyjskich szybko przerodziło się w bratobójczą wojnę. Po jednej stronie stanęła Biała Gwardia z Mannerheimem na czele, po drugiej - zorientowana probolszewicko Czerwona Gwardia. Zwycięstwo Białych oznaczało obronę fińskiej niepodległości. Ceną było jednak morze przelanej krwi rodaków, co czyniło Białego Generała bohaterem kontrowersyjnym.

W końcu 1918 r. powierzono Mannerheimowi stanowisko regenta. Wówczas jego wysiłki skoncentrowały się na polityce zagranicznej. Niemały był również jego udział w utworzeniu Republiki Fińskiej, co miało miejsce 19 lipca 1919 r. Wkrótce po tym wydarzeniu, w związku przegranymi wyborami prezydenckimi, przestał być aktywny politycznie i poświęcił się m.in. pracy charytatywnej. Powrócił do życia publicznego po kilkunastu latach jako przewodniczący Rady Obrony Państwa. Świadom zagrożenia ze strony Związku Sowieckiego, stworzył wówczas koncepcje umocnień wzdłuż Przesmyku Karelskiego, od jego imienia zwanych Linią Mannerheima.

Mannerheim zjednoczył Finów w obliczu II wojny światowej, prowadząc armię fińską w walce przeciwko sowieckiemu napastnikowi. Powstrzymanie armii czerwonej w wojnie zimowej (1939-1940) był jednym z największych militarnych sukcesów Mannerheima.

Był on także niekwestionowanym bohaterem tzw. wojny kontynuacyjnej. Osiągnięcia tego czasu zagwarantowały mu miano bohatera narodowego. Miarą pokładanego w nim zaufania był  wybór na prezydenta Finlandii w 1944 r.

Postać Mannerheima, sławnego w Europie fińskiego bohatera, jest w szczególny sposób bliska Polakom. W okresie służby w armii carskiej mieszkał w Polsce. W latach 1911-1913 dowodził pułkiem, którego koszary mieściły się na terenie Łazienek Królewskich. Łączyły go przyjazne relacje z wybitnymi przedstawicielami polskiej arystokracji - rodzinami Lubomirskich, Potockich, Tyszkiewiczów, Wielopolskich. Koleje życia Mannerheima i najnowsza historia Finlandii wywołują niewątpliwe skojarzenia z dziejami Polski i dostarczają pewnych analogii między doświadczeniami obu narodów.