Zapraszamy na spotkanie z cyklu "Nasi Wielcy", poświęcone wspomnieniu życia i twórczości Władysława Niemirskiego, architekta, architekta krajobrazu, wykładowcy akademickiego i malarza, w 110. rocznicę jego urodzin.

O życiu i twórczości Władysława Niemirskiego opowie dr hab. inż. arch. kraj. Marek Szumański, emerytowany profesor nadzwyczajny SGGW. Wydarzenie uświetni recital fortepianowy, którego można będzie posłuchać przed i po prelekcji.

Władysław Niemirski urodził się 19 czerwca 1914 r. w Wiśle (powiat cieszyński), zmarł 15 lipca 2001 r. w Warszawie. W 1933 r. ukończył Gimnazjum Matematyczno-Przyrodnicze w Cieszynie i rozpoczął studia na Wydziale Architektury Politechniki Warszawskiej, które przerwał wybuch II wojny światowej. W czasie studiów zaczął pracować u prof. Franciszka Krzywdy-Polkowskiego, z którym w 1938 r. opracował projekt zieleni dla miasta Wisły. W tym samym roku otrzymał wyróżnienie w konkursie na projekt domów robotniczych na Śląsku. Od 1942 r. do końca wojny pracował jako ogrodnik przy budowie parku w Żelazowej Woli. W 1947 r. wznowił studia na Wydziale Architektury Politechniki Warszawskiej. W 1948 r. uzyskał dyplom architekta na podstawie pracy magisterskiej, której tematem był projekt Instytutu Kształtowania Terenów Zieleni na Górnym Ujazdowie. Promotorem był prof. F. Krzywda-Polkowski. Jego doświadczenia ze współpracy z profesorem zaowocowały przedsięwzięciami związanymi z kreowaniem otwartych przestrzeni oraz obiektów architektury krajobrazu. W okresie powojennym Władysław Niemirski zaprojektował Śląski Park Kultury w Chorzowie, który stał się jedną z największych i najważniejszych realizacji, trwającą aż 18 lat (teren miał ok. 600 ha i obejmował rejon pogórniczy). W ciągu swojego długiego życia zawodowego wykonał w sumie dziesiątki projektów z zakresu architektury krajobrazu. Wiele z nich zostało nagrodzonych; wśród nich m.in.: projekt urbanistyczny Targów Poznańskich (1947, współautor F. Krzywda-Polkowski), projekt monumentu ku czci pomordowanych w Treblince (1948, współautor A. Zielonka), projekt Ogrodu Botanicznego w Łodzi (1949, współautor A. Zielonka), projekt zagospodarowania Centralnego Ogrodu Botanicznego w Warszawie (1963, współautorzy A. Bartosiewicz, E. Bartman).

Władysław Niemirski był organizatorem nauczania architektury krajobrazu, twórczym projektantem i niekwestionowanym autorytetem w polskiej architekturze krajobrazu. Wykształcił wielu projektantów krajobrazu i nauczycieli zawodu architekta krajobrazu. W 1955 r. został odznaczony Srebrnym Krzyżem Zasługi, w 1961 r. Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, a w 1984 r. Medalem 40-lecia PRL. W uznaniu osiągnięć dydaktycznych w 1979 r. otrzymał Medal Edukacji Narodowej. W 1983 r. przyznano mu Złotą Odznakę Honorową za zasługi dla SGGW. Po przejściu na emeryturę poświęcił się malarstwu. W okresie 1984-1994 stworzył kilkaset rysunków, akwarel, gwaszy i obrazów olejnych. Dominującymi tematami obrazów były pejzaże i portrety drzew.

Cykl "Nasi Wielcy", prezentujący osiągnięcia architektów krajobrazu, ogrodników i planistów, zasłużonych dla polskiej sztuki ogrodniczej, odbywa się w ramach projektu "Świat ogrodów Longina Majdeckiego". Organizatorzy: Muzeum Łazienki Królewskie, Stowarzyszenie Konserwatorów Zabytków.