Zapraszamy na spotkanie z dr Ewą Majewską, które poświęcone będzie "Solidarności" oraz głównym tezom na temat ruchu społecznego, zawartym w książce przygotowywanej przez filozofkę.
Jak wyjaśnia dr Ewa Majewska, w swojej publikacji postanowiła rozwinąć interpretację "Solidarności" jako przeobrażenia sfery publicznej, sformułowaną przez prof. Elżbietę Matynię w artykule o utraconym skarbie "Solidarności". Matynia przeanalizowała lata 1980-81, tzw. "karnawał Solidarności" narzędziami zaproponowanymi przez Jurgena Habermasa. Dr Majewska stara się pokazać, że ta wykluczająca ludowe sfery publiczne teoria nie ułatwia analizy politycznej tego, co działo się w stoczniach, fabrykach i innych zakładach pracy; wśród robotników i robotnic nie posiadających przecież mieszczańskiego habitusu oraz w półperyferyjnym kraju.
Z analiz dr Majewskiej wyłania się obraz "Solidarności" jako "kontrpubliczności podporządkowanych innych" - proletariuszek i proletariuszy, kobiet i mężczyzn, do tego jeszcze wychowanych w nie-zachodnim kręgu kulturowym. Ten obraz pociąga za sobą konieczność renegocjacji głównych założeń liberalnej teorii sfery publicznej, a przede wszystkim wskazania, że wydarzenia z lat 1980-81 miały charakter podwójnie opozycyjny - zaprzeczały nie tylko polityce ówczesnych elit rządzących, ale też elit kulturowych i intelektualnych. W tym sensie mieszczą się one w perspektywie nakreślonej przez Aleksandra Kluge i Oskara Negta w ich pracach o proletariackich kontrpublicznościach oraz koncepcji Nancy Fraser, która akcentowała udział kobiet i innych grup marginalizowanych w swojej koncepcji "kontrpubliczności podporządkowanych innych". Żadna z tych koncepcji nie uwzględnia jednak tych okoliczności łącznie, powstały też one w realiach Zachodu, nie półperyferii, jakimi była, a może nadal jest Polska. Podczas spotkania dr Majewska przedstawi opozycję rozumianą inaczej niż zewnętrzna wobec ośrodków władzy elita intelektualna.
Dr Ewa Majewska - filozofka feministyczna i aktywistka, adiunkt na Wydziale Artes Liberales UW. Od 2003 r. wykładała na Gender Studies UW, była stypendystką ICI Berlin, IWM w Wiedniu, prowadziła badania w UC Berkeley w USA. Opublikowała książki: "Tramwaj zwany uznaniem. Feminizm i solidarność po neoliberalizmie" (Warszawa, 2017); "Sztuka jako pozór? Cenzura i inne formy upolityczniania kultury" (Kraków, 2013); "Feminizm jako filozofia społeczna. Szkice z teorii rodziny" (Warszawa, 2009). Jest współredaktorką tomów: "Zniewolony umysł II. Neoliberalizm i jego krytycy" oraz "Futuryzm miast przemysłowych" oraz autorką ponad 50 artykułów i esejów, m. in w: e-flux; Signs, "Przeglądzie Filozoficznym", "Etyce", "Kulturze Współczesnej", "Przekroju", "Praktyce Teoretycznej". Współpracuje też z ruchami społecznymi oraz artystkami. Aktualnie pracuje nad książką o kontrpublicznościach podporządkowanych innych.
