Zapraszamy na spotkanie z Pawłem Huelle, epikiem i dramaturgiem. Cechy jego warsztatu pisarskiego na tle klasyki światowej literatury scharakteryzuje prof. Mirosława Modrzewska.
W dyskusji z cyklu "Światło literatury", którą poprowadzi Bogusław Wróblewski, zapytamy o mechanizmy pamięci indywidualnej i zbiorowej, a także o wyjątkowość Gdańska jako sceny powszechnego dramatu historii i prywatnych dramatów bohaterów dzieł Pawła Huelle.
Paweł Huelle - urodzony w 1957 r. w Gdańsku, prozaik, scenarzysta i dramaturg, autor tomu wierszy. Absolwent Wydziału Filologii Polskiej Uniwersytetu Gdańskiego. Pracował jako dziennikarz w Biurze Informacji Prasowej "Solidarności", wykładał filozofię na Akademii Medycznej w Gdańsku i literaturę na tamtejszym uniwersytecie, był dyrektorem Ośrodka Gdańskiego Telewizji Polskiej (1994-1999). Redaguje kwartalnik artystyczny "Bliza" wydawany od 2009 r. w Gdyni. W 2011 r. został kierownikiem literackim Teatru Miejskiego im. Witolda Gombrowicza. Jest wiceprezesem Polskiego PEN Clubu.
Pisze najczęściej o Gdańsku, ale świat jego opowiadań i powieści to labirynt czasów i przestrzeni wykraczających daleko poza Polskę. Opublikował książki: Weiser Dawidek (1987; powieść uznana za najważniejszy debiut lat 80., zekranizowana przez Wojciecha Marczewskiego), Opowiadania na czas przeprowadzki (1991), Pierwsza miłość i inne opowiadania (1996; nominacja do Nagrody Literackiej Nike 1997), Wiersze (1994), Inne historie (zbiór szkiców i esejów, które ukazywały się w "Gazecie Wyborczej"), Mercedes-Benz. Z listów do Hrabala (2001, za tę książkę otrzymał Paszport "Polityki"), Byłem samotny i szczęśliwy (2002), Castorp (2004), Ostatnia Wieczerza (2007, nominacja do Nagrody Literackiej Nike 2008), Opowieści chłodnego morza (2008), Śpiewaj ogrody (2014). Współtworzył scenariusze do filmów O dwóch takich, co nic nie ukradli (1999), Wróżby kumaka (2005), NZS. Tak się zaczęło... (2005). Na podstawie jego twórczości powstały spektakle teatralne w Teatrze Telewizji Stół (2000) i Srebrny deszcz (2000) oraz Kąpielisko Ostrów (2004) wystawione wcześniej w Teatrze im. Juliusza Osterwy w Lublinie, dla którego napisał także sztuki Sarmacja (2008) i Zamknęły się oczy Ziemi (2011). Kolejne utwory dramatyczne powstały dla gdyńskiego teatru: Kolibra lot ostatni (2014) i Żółta łódź podwodna (2015).
Jego twórczość tłumaczono na ponad 20 języków, m.in. na niemiecki, hiszpański, francuski, fiński, angielski, holenderski, szwedzki, czeski i włoski. W 2012 r. został odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski.
ŚWIATŁO LITERATURY
