Łazienki Królewskie, we współpracy z Ambasadą Królestwa Niderlandów i Muzeum Mauritshuis w Hadze, prezentują swoim gościom słynne flamandzkie płótno "Wnętrze galerii obrazów" autorstwa Gonzalesa Coques'a i nieustalonych antwerpskich artystów.
Należy ono do najciekawszego przykładu specyficznego gatunku malarskiego, jakim były w XVII wieku przedstawienia kolekcji dzieł sztuki (widoki prywatnych zbiorów czy artystycznych pracowni).
Na obrazie widzimy ściany okazałego pałacowego wnętrza, podzielone monumentalnymi kolumnami z czerwonego marmuru, w całości zawieszone obrazami. Złocenia, tralkowe balustrady, rzeźbione festony i kartusze składają się na całość pełną barokowego przepychu. Za ustawionym pośrodku stołem, na którym spoczywają gipsowe rzeźby, brązy i ryciny, siedzi młoda kobieta. Stojący obok niej mężczyzna wspiera dłoń na rzeźbionym popiersiu w geście, który znamy z XVI-wiecznych weneckich wizerunków kolekcjonerów. Za jego plecami znajduje się dwoje dzieci. Spojrzenia małżonków - dumnych właścicieli kolekcji - skierowane są na widza.
Wykonanie architektonicznej partii obrazu (ściany, kolumny, rzeźbiarskie dekoracje etc.) przypisywano antwerpskiemu twórcy imaginacyjnych, architektonicznych widoków, Wilhelmowi van Ehrenbergowi (1630-1687/1707), lub pracującemu w Middelburgu holenderskiemu malarzowi wnętrz pałaców i kościołów, Dirckowi van Delenowi (1604/1605-1671).
Kwestia autorstwa tej części obrazu nie została ostatecznie rozstrzygnięta, badacze są jednak zgodni, że nie namalował jej Coques, lecz specjalista w dziedzinie architektury. Przeprowadzone w 2001 r. badania technologiczne ujawniły, że "obrazy w obrazie”, wypełniające ściany galerii, są dziełem jeszcze innych - być może nawet pięciu - artystów. Ich nazwiska także pozostają nieustalone.
Z badań wynika również, że obraz powstawał etapami: postacie kobiety i dzieci zostały przez Coques’a domalowane, pierwotnie ukazany był jedynie mężczyzna. Badacze identyfikują go hipotetycznie z Antonem van Leyenem (1626-1686), antwerpskim kolekcjonerem i wybitnym znawcą malarstwa, domniemanym zleceniodawcą obrazu (towarzyszy mu żona, Marie-An van Eywerven, i dwie córeczki).
