Jest to największe i najbardziej reprezentacyjne wnętrze Białego Domu. Pokój Stołowy był centrum willi, miejscem, w którym Stanisław August spotykał się z rodziną i bliskimi mu gośćmi. Jej ściany zdobią dekoracje malarskie, przedstawiające tzw. groteski. Namalowane  w 1777 r. przez Jana Bogumiła Plerscha są przykładem najwcześniejszej tego typu dekoracji w klasycystycznej rezydencji w Polsce.

Groteski ukazują rozmaite postaci, wśród nich znajdują się symbole Czterech Kontynentów (słoń symbolizuje Afrykę, wielbłąd - Azję, struś - Amerykę, koń - Europę), Czterech Żywiołów, Czterech Pór Roku, Znaki Zodiaku oraz przedstawienia różnych zajęć, takich jak praca na roli, w ogrodzie, a także zabawa. Malowidła te przedstawiają symboliczny obraz świata i istniejącego w nim porządku.

Tego typu dekoracje były bardzo popularne w II połowie XVIII w. Zdobiły m.in. buduar francuskiej królowej Marii Antoniny w Fontainebleau czy Salone d'Ingresso w Villa Borghese w Rzymie.

W zachodniej ścianie Sali znajduje się nisza, zdobiona przez malowidła naśladujące wnętrze altany ogrodowej. Stoi w niej posąg Wenus Anadyomene, czyli "wychodzącej z wody". To rzymska replika z początku II w., kupiona dla króla w Rzymie przez nadwornego rzeźbiarza André Le Bruna. Prawdopodobnie to właśnie ten posąg Wenus, bogini miłości, był najważniejszym elementem symbolicznym w dekoracji willi.