Popiersie Diany

Diana była rzymską boginią światła i opiekunką wszelkiego życia, utożsamiana z grecką Artemidą, boginią łowów, władczynią lasów i dzikich zwierząt, boginią księżyca. Jej atrybutami są łuk i kołczan.

Marmurowa rzeźba jest zredukowaną do popiersie kopią z posągu Diany ze zbiorów Luwru (nr inw. Ma 589), zwaną m.in. Dianą łowczynią, Dianą z łanią, czy od jednego z miejsc jej ekspozycji określaną jako Diana wersalska.

[MORE]

Posąg datowany na II w. p.n.e. jest kopią według greckiego oryginału przypisywanego ateńskiemu rzeźbiarzowi Leocharesowi, którego działalność przypada na 2. poł. IV w. p.n.e. Nie są jednak znane dokładne okoliczności odkrycia rzeźby. Z pewnością rzeźba przybyła do Francji z Włoch, za panowania Henryka II (1519‒1559), kiedy to w 1556 roku papież Paweł IV Caraffa (1476‒1559) podarował ją królowi Francji, o czym świadczy przekaz hiszpańskiego emisariusza Don Martina de Aragon y Guerrea, księcia Villahermosa (1549‒1581).

Posąg Diany był pierwszą cenną i dużą rzeźbą antyczną, która trafiła do francuskich zbiorów królewskich. Zyskała europejską sławę i była jednym z najbardziej podziwianych i kopiowanych dzieł antycznych we Francji w XVII i XVIII wieku. Kolejno zdobiła monarsze rezydencje zajmując w nich ważne miejsce. Zanim na stałe trafiła do Luwru w 1798 roku początkowo w latach 1556‒1602 stała w centrum Ogrodu Królowej w Fontainebleau, w otoczeniu innych słynnych posągów. Na początku XVII wieku decyzją króla Henryka IV (1553‒1610) przeniesiona została do Paryża, gdzie była eksponowana w pałacu w Luwrze, w specjalnie zaprojektowanej bogato zdobionej sali przeznaczonej dla prezentacji starożytnych rzeźb z królewskiej kolekcji. Wcześniej jednak, przeszła gruntowną renowację, którą przeprowadził Barthélémy Prieur (1536‒1611). Wówczas przerobiono twarz bogini, nos, oczy i uszy, naprawiono obie ręce i część szyi oraz uzupełniono brakujące elementy. Prace doprowadziły do pewnej zmiany w postawie posągu, co miało wpływ na późniejsze jego interpretacje. W Wersalu wystawiana była w Grande Galerie i stała się elementem programu ikonograficznego, którego głównym tematem była reprezentacja władzy Ludwika XIV (1638‒1715). [A.Czarnecka]