W tym pomieszczeniu zachowało się niewiele dzieł sztuki z oryginalnego wyposażenia. Są to między innymi wiszące w supraportach portrety rodziców Stanisława Augusta: Konstancji z Czartoryskich i kasztelana krakowskiego Stanisława Poniatowskiego, pędzla Marcella Bacciarellego. Naprzeciwko nich znajdują się obrazy Alegoria muzyki
 i Alegoria poezji umieszczone tu w XX w. w miejsce zaginionych wizerunków św. Magdaleny i św. Cecylii. Z Sypialni króla pochodzi także rzeźba Bachantki trzymającej winne grono, będąca XVIII-wieczną kopią wzoru antycznego. Drugi posąg – Leda z łabędziem – był wówczas wystawiony w innym pawilonie parkowym, tzw. Domu Tureckim. Również to dzieło jest XVIII-wieczną kopią rzeźby antycznej. Zainteresowanie winien wzbudzić Portret Stanisława Augusta w błękitnym szlafroku, namalowany przez wybitnego artystę Giovanniego Battistę Lampiego. Jest to wizerunek wyjątkowy w sztuce europejskiej, ukazujący króla w stroju prywatnym, bez atrybutów władzy. W XVIII w. szlafrok był eleganckim, aczkolwiek domowym ubiorem, w którym pracowano, studiowano i przyjmowano gości. To zapewne w takim stroju przechadzał się król po apartamentach piętra Pałacu na Wyspie.

Ściany pokoju wybite są tą samą tkaniną, co łoże i fotele, zgodnie z modą francuską tego okresu. Prezentowane w apartamencie łóżko nie należało do pierwotnego wystroju. To, na którym sypiał Stanisław August, posiadało półokrągły baldachim. Nad łóżkiem umieszczone zaś było wówczas zwierciadło.