W północnym trakcie na piętrze, nad znajdującą się na parterze Galerią Obrazów znajdowała się "stancja" Franciszka Ryxa. Franciszek Ryx był królewskim kamerdynerem i zaufanym współpracownikiem Stanisława Augusta. Pochodził z Flandrii. W 1766 r. zdobył przywilej teatralny, który pozwalał mu na zarządzanie teatrami warszawskimi, w tym także teatrami Stanisława Augusta. W 1768 r. otrzymał polskie szlachectwo. Stancja Ryxa powstała wskutek rozbudowy pałacu w 1788 r. Na mieszkanie Ryxa składały się trzy niewielkie pokoje amfiladowe – połączone wejściami, umieszczone na jednej osi. Środkowe wnętrze było najwęższe i pełniło rolę przedpokoju, z którego przechodziło się do apartamentów właściwych. Posiadają one okna nisko osadzone od strony wewnętrznej, co było podyktowane dążeniem architekta do zachowania odpowiedniej proporcji w elewacji północnej.

Wystrój każdego z trzech pokoi jest zbliżony. Ich ściany są wybite jedwabnymi tkaninami we wzory. Wyposażenie dziś stanowią przedmioty z XVIII w. pochodzące z innych pałaców i dworów. Pierwszy z apartamentów, gabinet, mieści zbiór mebli z ok. 1780 r. Wśród nich jest kredens z Kolbuszowej, stoliczek z intarsją, polskie biurko i krzesła naśladujące wzory angielskie. Ciekawym instrumentem jest stalowy zegar obrotowy wyprodukowany w Warszawie w 1825 r.

W Przedpokoju znajdują się meble z końca XVIII i początku XIX w. Krzesła wyściełane skórą są produkcji polskiej. Wiszące na ścianie portrety przedstawiają królewskiego brata Kazimierza Poniatowskiego oraz jego protegowaną – aktorkę Agnieszkę Truskolaską, słynną w epoce piękność. Oba wizerunki namalował Marcello Bacciarelli.

Drugim apartamentem Ryxa jest sypialnia z oknami na staw północny. W tym wnętrzu pierwotnie w miejscu kominka stał piec kaflowy. Za czasów kamerdynera sprzęty mieszczące się w tym pokoju były znacznie bardziej liczne. Do oryginalnego wyposażenia należały wówczas: łoże "z firankami", "stolik do fryzowania", "szafka na spodnie". Dziś stoją tu intarsjowane w geometryczne wzory komoda i serwantka zwana praską, dekorowana wzorem iluzjonistycznych sześcianów. Eksponowana jest w niej porcelana saska, chińska, angielska i polska. Na ścianach wiszą wizerunki osób z otoczenia Stanisława Augusta: Portret hrabiny Tomatis Kazimierza Wojniakowskiego, ucznia Marcella Bacciarellego, Portret Bazylego Walickiego, Portret hrabiny Ponińskiej i Portret Andrzeja Roztworowskiego – wszystkie anonimowych malarzy polskich. Środkową ścianę między oknami zajmuje obraz Franciszka Ksawerego Lampiego, syna Giovanniego Battisty, Portret żony artysty z dzieckiem.