Miniaturowy portret Magdaleny Agnieszki z Lubomirskich Sapieżyny (1739–1780)

Miniatura pochodzi z kolekcji Stanisława Augusta. Wisiała w Zamku Królewskim w Warszawie, w Gabinecie Pracy króla (Cabinet de travaille), w glifie prawego okna, wraz z zespołem 48 innych miniatur, z którego 23 stanowiły wizerunki dam bliskich sercu króla. Kolekcja królewskich miniatur, licząca ogółem przeszło 240 sztuk, została sprzedana po śmierci króla, w 1821 roku, przez jego siostrzenicę, Marię Teresę Tyszkiewiczową, handlarzowi Antonio Fusiemu i wywiezione do Rosji. Część miniatur (co najmniej dziewięć) była w pocz. XX w. własnością Aleksandra Druckiego-Lubeckiego (1860-1926). W 2012 zaczęły się one pojawiać na europejskim rynku sztuki.

Magdalena Agnieszka z Lubomirskich Sapieżyna (1739-1780), była żoną Aleksandra Michała Sapiehy, pozostawała w długoletnim związku z królem Stanisławem Augustem, z którym miała troje dzieci. Zdaniem Hanny Małachowicz (opinia ustna) miniatura ma wszelkie cechy stylu J. Zeicha (znany jest tylko inicjał imienia artysty), nadwornego miniaturzysty Stanisława Augusta. Nie jest znany jej pierwowzór, ale można przyjąć z dużym prawdopodobieństwem, że był nim jakiś zaginiony portret autorstwa Marcella Bacciarellego. Poza i ułożenie rąk modelki, sposób malowania szaty i fryzury są charakterystyczne dla stylu mistrza. [D.Juszczak]