Czytająca Maria Magdalena
- datowanie
- po 1791
- rodzaj
- obraz
- technika
- olej
- materiał
- płótno
- wymiary
- 90,7 x 144,7 cm
- lokalizacja
- Pałac na Wyspie - Galeria Obrazów, parter
- sygnatury, napisy
- u góry po lewej czerwony numer galerii Stanisława Augusta 1991
- miejsce powstania
- Warszawa (woj. mazowieckie)
- właściciel
- Muzeum Łazienki Królewskie w Warszawie
- identyfikator
- ŁKr 812
Maria Magdalena, to ta która pierwsza przybyła do grobu Jezusa (Mk 16,1; Mt 28,1; Łk 24,10; J 20,1‒3), i była obecna przy ukrzyżowaniu Jezusa (Mk 15,40; Mt 27,56; J 19,25). Święta została ukazana jako pokutująca za swoje grzechy, na pustyni w grocie, kiedy porzuciła wszystkie swoje dobra, ozdoby i klejnoty. Na obrazie została ukazana z włosami w nieładzie, z jej policzka spływa łza. Okrywa się błękitną szatą, symbolizującą życie duchowe, któremu się poświęciła. Na stoliku, na którym się wspiera, czytając świętą księgę leżą perły, symbol dawnego życia, obok nich pozostałe atrybuty, z którymi Maria Magdalena była często przedstawiana w malarstwie i grafice, naczynie zawierające olejek, którym namaściła stopy Jezusa i czaszka ludzka.
Obraz Bacciarellego istotnie nawiązuje do Czytającej Marii Magdaleny Antonia Allegriego zw. Correggio – jednego z najsłynniejszych, wielokrotnie kopiowanych, arcydzieł włoskiego renesansu, nie jest jednak jego powtórzeniem, lecz mocno zmienionym i powiększonym wariantem. […]
Bacciarellowska Czytająca Maria Magdalena znacznie odbiega od kompozycji Correggia. Postać leżącej świętej widoczna jest mniej więcej do bioder, a nie w całości; strony kompozycji są odwrócone. Całkowicie inne jest tło: po lewej stronie widać łukowate wejście do jaskini, otwarte na odległy górzysty krajobraz; takie rozwiązanie nie pojawia się w żadnej ze znanych kopii słynnego dzieła. Bacciarelli powtórzył natomiast za Correggiem naturalny gest, jakim Magdalena podtrzymuje okładkę księgi, dzięki czemu jej postać zyskuje ludzki, „prywatny” wymiar: wydaje się, że widzimy tu nie tyle świętą, ile młodą kobietę pochłoniętą lekturą […]. Istotną różnicę stanowią wymiary przedstawienia – Bacciarelli zamienił mały obrazek na kompozycję o dużym formacie, co nadało jej zupełnie inny charakter […]. [Zob. D. Juszczak, H. Małachowicz, Galeria obrazów Stanisława Augusta w Łazienkach Królewskich. Katalog, Łazienki Królewskie, Warszawa 2015, kat. nr 6, s. 60–62.]
