Faeton w pałacu Słońca

Rycina przygotowana do wydania Les Métamorphoses d’Ovide (1767‒1771). W edycji książkowej ilustracja umieszczona była w tomie I (Livre II, Fable I. Pl. 24). Dom Heliosa - Febusa, boga światła i słońca  to „pałac wyniosły, na słupach przejrzystych”, który „połyska się od złota i blach płomienistych. [Jego] szczyty słoniową kością wspaniale jaśnieją, odrzwi z srebra ulane blask w około sieją”. Ukazany w swym przybytku król, przepasany szatą, zasiadał na tronie na podwyższeniu pomiędzy dwoma kolumnami. Lira w prawej ręce Feba to atrybut boga muzyki, identyfikujący go z Apollem. Bóg otoczony był promieniami, które wychodziły poza granice pałacu i, lekko przysłonięte chmurami, oświetlały ziemię. Bijący od Heliosa blask był nie do zniesienia dla ludzkiego oka ze zbyt bliskiej odległości. Z tego powodu młody Faeton zachował odpowiedni odstęp i ukłonił się przed tronującym władcą, schylając głowę. Pałac przepełniony był personifikacjami miar czasu, podlegającymi władzy Feba. Miejsce po prawej stronie tronu zajmowały pory roku: Lato pod postacią pół leżącej nagiej kobiety z wieńcem ze zboża na głowie, Wiosna, ukazana jako młoda dziewczyna przystrojona wieńcem z kwiatów, Jesień, kobieta przy kolumnie, przepasana i ukoronowana liśćmi winnej latorośli oraz Zima w postaci opatulonego szatą, siwego, posępnego starca, z półprzymkniętymi oczami, długą brodą i sumiastymi wąsami. Po drugiej stronie władcy znaleźli się jeszcze inni poddani: Wiek w postaci siwego starca przy prawej krawędzi kompozycji i stojące obok niego dwie młode kobiety, Rok i Dzień.