Grobowiec Faetona

Na rycinie widoczna jest wertykalna budowla, która zwieńczona została urną pogrzebową i opatrzona napisem w języku greckim. Rycina ukazuje jednocześnie proces metamorfozy na etapie, gdy córki Klymene, matki Featona, Heliady, mają jeszcze ludzkie tułowia i twarze, ale w miejscu stóp pojawiły się już korzenie, ich nogi obrasta kora, a ręce i włosy zmieniają się w gałęzie pokryte liśćmi i moment, gdy Klimena próbuje złapać cenne łzy jednej z córek, aby zachować choć trochę z ich dawnej postaci. Owidiusz nie określił liczby Heliad, na rycinie przedstawiono jedynie trzy z pięciu sióstr Faetona (były nimi Merope, Helias, Fojbe, Ajterie, Dioksippe, były córkami boga światła Heliosa i okeanidy Klimene). Klymena, przemierzyła cały świat w poszukiwaniu zwłok dziecka. Odnalazłszy miejsce spoczynku syna nad rzeką Erydan, uklękła u stóp grobowca, oblewając go łzami. Towarzyszkami niedoli były jej córki, Heliady, które dniem i nocą płakały, chcąc przywołać brata, ale po trzech dniach lamentu zostały przemienione w topole. Scena ilustruje jeszcze jedną metamorfozę, jaka dokonała się po śmierci Faetona. Ukazany po lewej stronie kompozycji łabędź, to krewny i bliski przyjaciel zmarłego, Kyknos, władca Ligurów, który porzucił swój naród, żeby udać się do grobu nad brzeg Erydanu. W czasie drogi, błądząc po lesie i rozpaczając nad losem przyjaciela, zaczął zmieniać się w ptaka, który nie lata, a szuka ochłody w wodzie, obawiając się nieba i słońca, które stały się przyczyną śmierci drogiego mu Faetona. [Zob. M. Laszczkowski [w:] Metamorfozy. Królewska kolekcja grafiki Stanisława Augusta, ryciny z kolekcji Stanisława Augusta i ze zbiorów Jana Kantego Szembeka, kat. wyst. Pałac na Wyspie Muzeum Łazienki Królewskie w Warszawie, Warszawa 2013, kat. nr 29, s. 80.]