Perseusz pokazujący głowę Meduzy Atlasowi

Rycina przygotowana do wydania Les Métamorphoses d’Ovide (1767‒1771). W edycji książkowej ilustracja umieszczona była w tomie II (Livre IV, Fable VII. Pl. 55). Fascynujące dzieje bohaterskiego Perseusza, szczegółowo opisane przez Owidiusza, w paryskim wydaniu Metamorfoz zostały zobrazowane na pięciu ilustracjach. Historię tę rozpoczyna przedstawienie ukazujące herosa w ogrodzie Atlasa. Perseusz urodził się jako syn Zeusa i Danae, córki króla Argos, Akrizjosa i Eurydyki, córki Lakedajmona. W związku z przepowiednią, mówiącą że Akrizjos zginie z ręki wnuka, król zamknął Danae w spiżowej komnacie, aby nikt nie miał do niej dostępu, lecz Zeus odwiedził wybrankę pod postacią złotego deszczu, z którego został poczęty Perseusz. Akrizjos zamknął Danae z Perseuszem w skrzyni i kazał wrzucić do morza, ale oboje przeżyli dzięki pomocy boskiego kochanka i ojca. Perseusz, cudem uniknąwszy śmierci wyrósł na mężnego młodzieńca, który stanowczo sprzeciwiał się zakusom tyrana Polidektesa pragnącego pojąć za żonę, wbrew jej woli, Danae, jego matkę. Polidektes chcciał pozbyć się Perseusza i podstępem skłonił młodzieńca do podjęcia się niebezpiecznego zadania, którym było zdobycie głowy Meduzy, najmłodszej i najgroźniejszej z trzech Gorgon, córek Forkosa i Keto. Bohater, wyruszył więc do kraju, w którym żyły te skrzydlate bestie z wężowymi włosami. Dzięki pomocy Ateny pokonał najstraszniejszą z sióstr Gorgonę. Jej wzrok zamieniał żywe istoty w kamienie, więc Perseusz pokonał ją podstępem. Użył lśniącej tarczy, w której Meduza zobaczyła własne odbicie. Zdobywszy jej głowę, udał się w drogę powrotną. W Afryce spotkał tytana Atlasa, który w swoim ogrodzie hodował drzewo o złotych owocach i liściach. Obawiając się, aby Perseusz nie okradł go z tego skarbu, ogrodził ogród, a na jego straży postawił smoka. Tym samym wzbudził gniew herosa, który pokazawszy mu głowę Meduzy zamienił olbrzyma w górę Atlas.