Alegoria Lata

Rycina przygotowana do wydania Les Métamorphoses d’Ovide (1767-1771). W edycji książkowej ilustracja była umieszczona w tomie I (Livre I, Fable IV. Pl. 6). Jest to druga z cyklu ilustracji pór roku przedstawiająca Lato, jako prawie nagą młodą kobietę w otoczeniu amorków na tle w pełni rozkwitłej natury. Ujęcie postaci Lata bliższe jest kanonowi klasycznej piękności, znanej z antycznych rzeźb czy twórczości Rafaela, niż typowo rokokowemu kanonowi ciała kobiecego. Ryciny przedstawiające personifikacje pór roku za‒mieszczono w tomie pierwszym, ale podstawę do ich alegorycznego ujęcia odnaleźć można w księdze XV. Fragment z tej księgi posłużył również w Ikonologii Cesarego Ripy, jako jedno z cytowanych źródeł przedstawienia Lata pod postacią „hożej dziewoi” w wieńcu z kłosów pszenicznych i z zapaloną pochodnią w ręku. Ale omawiana kompozycja w niewielkim stopniu wykorzystuje tradycję związaną z tego typu ikonografią. [Zob. M. Jarzewicz [w:] Metamorfozy. Królewska kolekcja grafiki Stanisława Augusta, ryciny z kolekcji Stanisława Augusta i ze zbiorów Jana Kantego Szembeka, kat. wyst. Pałac na Wyspie Muzeum Łazienki Królewskie w Warszawie, Warszawa 2013, kat. nr 11, s. 32.]