Penteusz rozszarpywany przez Bachantki

Rycina przygotowana do wydania Les Métamorphoses d’Ovide (1767‒1771). W edycji książkowej ilustracja umieszczona była w tomie I (Livre III, Fable X. Pl. 48). Przedstawiona historia wiąże się z rozprzestrzenianiem kultu Dionizosa–Bachusa na terenie Wielkiej Grecji. Bachus, przez swą matkę Semele był spokrewniony z Penteusem, królem Teb. Młodzieniec ten został przeklęty przez Zeusa za oszczerstwa, jakich dopuściła się jego matka. Kiedy Bachus powrócił do Teb ustanowił święto ku swej czci, a chcąc się zemścić na Agaue, poraził trackie kobiety mistycznym szaleństwem. Penteus sprzeciwiał się nowym obrzędom, w czasie których kobiety zaszywając się w górskich lasach, odprawiały tajemnicze rytuały. Nie pomny na liczne ostrzeżenia starał się pochwycić Bachusa, a także zakazać jego kultu. Dał się jednak zwieść bogu i udał się na górę Kitajron, by z ukrycia przyglądać się lubieżnym tańcom. Obecność skrytego wśród drzew Penteusza jako pierwsza odkryła Agaue. Otumaniona bachicznym szaleństwem, nie rozpoznała w nim syna, sądząc, że jest to dzik: „[…] Do mnie tu siostry! Do mnie! Szalona wykrzyka, Dzik niszczy nam winnice, uderzmy na dzika.” Kobiety w dzikim szale rozszarpały wszystkie członki króla. Aby przekleństwo się dopełniło, to nieszczęsna matka „[…] z wściekłym zapędem, z radośną postawą, i z włosem rozczochranym, zmstyniecierpliwa Wśród wycia głowę syna od karku odrywa.” (Owidiusz 1825–1826, III, 735–736, t. I, s. 211; przypis do w. 733, s. 226).